Beste Reynaertlezer,14 maart 2008 Bij het verschijnen van het eerste nummer van een nieuwe jaargang heeft de redactie altijd een echt oef-gevoel. We hebben de klus opnieuw geklaard. De advertenties zijn opgehaald. Waarvoor dank aan onze vele trouwe en ook nieuwe sponsors. We hebben er moed en energie uit geput om weer een jaar verder te doen en het klankbord te zijn voor de noden en verzuchtingen van onze Belseelse gemeenschap. We willen op de ingeslagen weg voortgaan en de verscheidene verenigingen een forum geven om hun activiteiten kenbaar te maken. We willen de Belselenaren informeren over wat reilt en zeilt in hun gemeente. De laatste weken leeft er heel wat in Belsele. Getuige daarvan zijn de nieuwtjes in de rubriek‘Reynaert heeft zijn oor te luisteren gelegd’. We vergeten daarbij onze primaire doelstelling niet:het verspreiden en bevorderen van de Vlaamse cultuur vanuit een pacifistische overtuiging. De redactie nodigt je dus vriendelijk uit op diverse activiteiten in en rond Belsele,in Vlaanderen. Hetzelfde oef-gevoel moet bij de regeringsonderhandelaars heersen. Terwijl ik aan mijn computer de laatste hand leg aan het editoriaal,legt Yves Leterme de laatste hand aan zijn regeringsverklaring. Niet dat ik mij in de verste verte wil vergelijken met Yves Leterme en mijn inspanningen vergelijk met de zijne,maar hetzelfde gevoel zal daar aan de tafel wel overheersen. Na maanden onderhandelen,na de interim-regering van Guy Verhofstadt komt er een eerste regering Leterme. Of er veel respijt zal gegund zijn aan deze regering Leterme valt te betwijfelen. Het is immers opnieuw een overgangsregering. Tegen half juli moet een definitieve regeringstekst op tafel liggen met de broodnodige en langverwachte staatshervorming. Vanuit de economische en wetenschappelijke wereld komen signalen dat het zo niet verder kan. Zowel ten noorden als ten zuiden van de taalgrens is men overtuigd dat een staatshervorming nodig is om de problemen rond werkloosheid,vergrijzing,justitie en migratie aan te pakken. De klemtonen zijn er anders,de oplossingen liggen ook niet altijd in dezelfde lijn. Maar dat er iets moet gebeuren staat als een paal boven water. In de Wetstraat voeren ze blijkbaar politieke spelletjes,die niets te maken hebben met staatsmanschap of beleid,maar alles met de verkiezingen van 2009. Het relaas van de regeringsvorming in‘De Standaard’was ontluisterend voor de politieke wereld. Op Paaszaterdag legt Yves Leterme zijn regeringsverklaring af en vraagt hij het vertrouwen in de Kamer. Dan begint het echte werk. Eind juli weten we of men zijn beloften aan de Vlaamse kiezer waar gemaakt heeft. Wij rekenen in ieder geval op onze politici om‘woord te houden’. Ook gekeken naar de uitzending van Eurosong 2008? Normaal ben ik geen Eurosongkijker,maar goed,deze keer was een stadsgenote tot in de finale geraakt. Sandrine is een‘klassemadam’in haar genre en ze maakte een goede kans om te winnen. Vlaanderen koos echter voor Ishtar met het nummer‘O Julissi Na Jalini’,dat ook de voorkeur van de vakjury wegdroeg. Wat bij mij opviel tijdens de live-uitzending,was de massale aanwezigheid van Belgische vlaggen. Nergens een leeuwenvlag te zien,hoewel Vlaanderen een liedje uitstuurt,gesteund door de Vlaamse gemeenschap. Cultuur is immers een Vlaamse bevoegdheid. Elke keer opnieuw vraag ik mij af wanneer de Vlamingen fier zullen zijn op hun eigen vlag en zonder schrik voor de eigen schaduw gebruik durven maken van de eigen symbolen. Gelukkig heeft niet alleen rechts Vlaanderen een stem in dit debat,maar ook links Vlaanderen roert zich op het toneel. Met het aantreden van Eric Defoort als voorzitter van de VVB is de opening gemaakt naar links Vlaanderen. De VVB roept op om Vlaanderen niet te laten degraderen. Enkele weken later verschijnt in de pers de oproep van de progressieve‘Gravensteengroep’. En vorige week verscheen in‘De Standaard’het 3de‘Lentemanifest’waarin intellectueel Vlaanderen oproept om de rechtmatige Vlaamse eisen te blijven steunen. Wij willen onze lezers onze beschouwingen over ons land en wereld niet onthouden. Vlaanderen maakt immers deel uit van een groter geheel. Europa en de wereld spelen een steeds grotere rol in onze besluitvorming en in ons dagelijks leven. Europa bestaat uit steeds meer landen. Begin van dit jaar riep Kosovo zijn onafhankelijkheid uit. Dit gaat spijtig genoeg niet zonder bloedvergieten. In Tibet komen de inwoners op straat om de bezetting door China aan de kaak te stellen. De Dalai Lama roept China op om naar de opstandelingen te luisteren en het geweld tegen de Tibetanen te stoppen. In Irak duurt de oorlog welgeteld vijf jaar. Vijf jaar van aanslagen en terreurdaden tegen eigen burgers en Amerikaanse soldaten. Vijf jaar van ellende voor de inwoners. In Guatemala ontvoerden boerenorganisaties twee Belgische koppels om aandacht te vragen voor hun problemen. Al deze volkeren streven naar erkenning in een geglobaliseerde wereld. Wij kunnen er weinig invloed op uit oefenen. Enkel proberen dicht bij ons onze verantwoordelijkheid te nemen. AVK wil zich inzetten om Vlaanderen en ons rijke cultuurleven via muziek,toneel,voordracht en beeldende kunst aan een zo breed mogelijk publiek voor te stellen. Daarom werkt de AVK samen met de plaatselijke verenigingen. Alleen zo kan Vlaanderen zijn plaats in Europa en de wereld blijven innemen.