Beste Reynaertlezer,14 maart 2009 2009 is al een heel eind gevorderd als je deze nieuwe Reynaert in je brievenbus krijgt. De lente is daar en de eerste warme dagen kondigen zich aan. De winter waséén om te onthouden. Niet alleen omwille van vele koude dagen en nachten,maar meer omwille van de toch extreme gebeurtenissen die nog lang zullen nazinderen. In Dendermonde had het ondenkbare plaats. Een jongeman van 20 doodde twee baby’s en een kinderverzorgster. Het waarom stijgt boven ons begripsvermogen. Wie zo iets doet,is echt ziek. Niemand had het zien aankomen,niet op school,niet op zijn werk. En terwijl wij nog niet helemaal bekomen zijn,gebeurt in Duitsland een gelijkaardig feit. Een jongen van 17 schiet 10 mensen dood. Wat bezielt deze jonge mensen? Waarom verliezen zij alle controle over zichzelf? De goegemeente staat onmiddellijk klaar met oordelen en veroordelen. Experten zoeken oorzaken voor dergelijke drama’s. Kranten worden vol geschreven. Wie draagt de schuld? Ouders? School? Maatschappij? Kan de maatschappij dergelijke drama’s voorkomen? We kunnen proberen te zorgen voor een warme,zorgzame maatschappij,waar iedereen zich thuis voelt. Iedereen heeft daarin zijn taak. Ouders moeten hun kinderen omringen met de beste zorgen. De school moet een plaats zijn waar elk kind zich gewaardeerd weet. De overheid moet aan iedereen kansen geven om zich volgens eigen talenten te ontplooien. Dat brengt mij bij de verkiezingen van juni. Ook nu weer zullen de verschillende partijen al het mogelijke uit de kast halen om de mensen te overtuigen voor hen te stemmen. Met mooie beloften trekken ze naar de kiezers. De ene al realistischer dan de andere. De lijsten met kandidaten worden ingevuld. Met mondjesmaat worden namen vrijgegeven,om zo veel mogelijk het nieuws te halen. De verkiezingskoorts stijgt en peilingen doen daar nog een schepje bovenop. Wie wint straalt,ook al zegt die er geen geloof aan te hechten. Wie verliest,zegt dat de kiezer het uiteindelijke oordeel velt. Wat nog waar is ook. Op 7 juni kennen we de nieuwe samenstelling van het Vlaams Parlement. De Reynaert is de spreekbuis van de Amedee Verbruggenkring,een socio-culturele vereniging die de ontvoogding en de emancipatie van de Vlamingen bevordert. Zo staat althans in haar statuten te lezen. De Reynaertredactie roept de mensen op hun stem te geven aan alle partijen die zich inzetten voor een warm Vlaanderen. Aan die partijen die zich inzetten voor de toekomst van zes miljoen Vlamingen. Iedereen,vanwaar hij ook komt,moet de kans krijgen zich te ontplooien volgens zijn eigen mogelijkheden en capaciteiten. De Vlaamse regering heeft de laatste 5 jaar ingezet op inburgering,als opstap naar werk en participatie. Slechts een gedeelte van de nieuwkomers hebben dit inburgeringtraject doorlopen. De volgende regering zal nog een tandje moeten bijsteken. Het bekomen inburgeringattest moet leiden tot een competentiebewijs,waarmee de nieuwkomer zich op de arbeidsmarkt kan aanbieden en zo deel uit maakt van onze gemeenschap. Ook sociaal zwakkeren,chronisch zieken en mensen met een handicap verdienen onze aandacht. Vlaanderen moet de volgende decennia ook inzetten op ontwikkeling,gezondheidszorg,milieu,mobiliteit,verkeersveiligheid en economie. Veranderende tijden vragen nieuwe inzichten. Vlaanderen is het microniveau waarop de meeste problemen van de mensen kunnen en moeten aangepakt worden. Andere problemen worden best aangepakt op macroniveau,dit is Europa. Tegelijker met de Vlaamse verkiezingen zijn er immers ook Europese verkiezingen. En Europa is geen ver-van-mijn-bed-show. Europa heeft de dwingende taak om zich op het wereldtoneel als een geheel te manifesteren. Europa moet de economische en financiële crisis het hoofd trachten te bieden. Elk land op zich is niet in staat om maatregelen te treffen om bedrijven in moeilijkheden te ondersteunen. Vooral de kleine landen dreigen het slachtoffer te worden van deze elk-voor-zich-politiek. Europa kan wél ingrijpen en zijn burgers beschermen. Ook milieu,defensie,migratie en energie kunnen best op Europees niveau geregeld worden. Beste Reynaertlezer,hoe Vlaanderen en de wereld er morgen zal uitzien,beslissen wij vandaag. Wij kiezen onze beleidsvoerders. Verkiezingen gaan dus niet over hippe figuren en mooie slogans. Verkiezingen gaan over ideeën en idealen,over gestalte geven aan wat je beloofd hebt,over woord houden. Beste Reynaertlezer,terwijl ik deze woorden schrijf en herlees,schijnt de zon en lokt me naar buiten. De eerste lentedagen waaien het stof van de winter weg. De tuin vraagt om aandacht,bloemen schieten uit de grond. ‘De winter is verganghen,ik zie des meien schijn.’Ik denk dat ik eens ga fietsen langs veldwegels en bossen in Belsele,een frisse neus halen en dan…voort werken. Ook hier valt nog veel te doen. We zien mekaar zeker op een of andere activiteit of bij een feest in het dorp. Tot dan.