werd op 29-10-1936 als kosterszoon geboren in Waasmunster. Na een moedige strijd tegen de ziekte is hij thuis overleden op 14-09-2009. Wij leerden hem kennen,toen we midden 1976 in Belsele kwamen wonen. Het was het jaar van de fusie met Sint-Niklaas. Arnold werd verkozen als de vertegenwoordiger van Belsele in de gemeenteraad van de fusie Sint-Niklaas. De volgende 18 jaar werd hij een ijverig OCMW-raadslid. Ondertussen was hij ook de voorzitter van de Vlaamse socio-culturele Amedee Verbruggenkring en van begin 1982 uitgever van het Belseels infoblad“De Reynaert”. Hij hield als geen ander het reilen en zeilen van ons dorp in’t oog,en becommentarieerde dit gedurende 20 jaar in de rubriek:“Reynaert heeft zijn oor te luisteren gelegd”. Dorpsfiguren belichtte hij in“Mensen van bij ons”. In 2001 gaf Arnold de fakkel door aan Annemie Charlier. Hij wou het iets rustiger aan doen en werd voorzitter de Belseelse Katholieke Gepensioneerdenbond(KGB nu OKRA). Toch bleef hij graag schrijven in de Reynaert. Zijn nieuwe rubriek“De Vrije Teugel“werd een gretig gelezen kroniek. Hij zette zich vooral in voor sociale rechtvaardigheid en voor behoud van het heemkundig erfgoed. Vorige week vroeg hij ons nog:“Zorg dat de waterput van de dorpspomp in ere hersteld wordt!” en“Annemie,let op dat ze niet in Meerskens bouwen.” Arnold was ook gekend als toneelacteur van het Belseels KWB-toneelgezelschap“de Klokkenlappers”. Als KWB-voorzitter liet hij Koenraad Rossaert een Klokkenlappersbeeld ontwerpen. Dit voorstel werd in de Belseelse cultuurraad van onder het stof gehaald en verwezenlijkt door de werkgroep“Kunst in Belsele”. Beeldhouwer Koen Rossaert vereeuwigde Arnolds portret in het gezicht van het bronzen kunstwerk. Arnold was de gelukkige peter bij de inhuldiging op kermiszondag 14 juni 2009. (zie verslag in vorige Reynaert hierover) . De fanfare speelde vrolijk ter ere van hun“erelid”. De jeugd van Belsele ontmoette hem als de jaarlijkse kindervriend,die in de Sint-Lutgartschool of thuis,41 jaar na elkaar,lekkers bracht. (hier over meer in zijn Vrije Teugel in deze Reynaert) . We herinneren ons hem ook als koning Melchior,die met Driekoningen,met zijn mondharmonica aan huis kwam om de vrienden een gelukkig Nieuwjaar te wensen. De druppels waren voor de persoonlijke geneugten en de centjes ten voordele van een goed doel. Hij was vele jaren IJzerbedevaarder en lid van de Belseelse afdeling van het verbond VOS,waarvoor hij het oude vaandel uit 1920 opspoorde en liet restaureren. In Brussel had Arnold heel wat vrienden toen hij kabinetsmedewerker was bij de ministers Schiltz en Sauwens. Dag kameraad Arnold,we gaan je missen. Doe toch de groeten aan den Bert,aan Armand,aan Ludwig,aan Sint-Pieter en aan Sint-Arnoldus. Wij wensen veel sterkte aan Magda,Hilde,Els,Erik,Liselotte,Wannes en Josse. Guido Stevens,secretaris van de Amedee Verbruggenkring