Strenge betiteling misschien,maar bijna vloeide het nog hardere woord‘vermoord’uit onze pen,maar dit geldt alleen voor levende wezens. Alhoewel,het slachtoffer van deze blunder kun je wel met een beetje fantasie als‘levend’aanzien. Het betreft de kundig gemetste pompput aan de dorpspomp,anno 1858,met zijn onuitputtelijk zuiver(?)‘levend’water. Bij de nivelleringswerken van het Dorpsplein,botste men blijkbaar onverwacht op deze pompput. In een mum van tijd werd het deksel met koperen aansluitingsleiding naar de pomp toe,brutaal verwijderd. Het ongeschonden blootgelegde kunstige metselwerk in rode baksteen,met een omtrek van 5 meter en een diepte van 12 meter verraste aannemer en de nieuwsgierige toegesnelde buurtbewoners. De pientere dorpspastoor snelde naar mij toe,om mij,als dorpsverantwoordelijke,op de hoogte te brengen en om eventueel de demping van de put te voorkomen. Helaas,ik was niet thuis,maar mijn vrouw,die‘dààr’niets te zeggen had,spoedde zich met videocamera naar de‘rampzalige’plaats om de dramatisch historische‘begrafenis’te vereeuwigen. Het duurzame,klare water werd er meedogenloos uitgepompt en het monumentale kunstwerk werd onverbiddelijk en genadeloos met zand gevuld en gedempt,zeg maar‘begraven’! Nadat men voor een paar jaar bij de renovatie van de dorpspomp het mechanisme eruit heeft verwijderd,heeft men nu ook de waterbron droog gelegd. Onbegrijpelijk of zelfs onvergeeflijk vinden we deze operatie. Ofwel wist men inderdaad niet van het bestaan van deze waterput,ondanks alle voorstudies van Belseledorp,ofwel heeft men geopteerd voor de goedkoopste oplossing,dempen in plaats van het opmetsen van dit kunstwerk om er een sprankelende fontein van te maken. Terwijl men elders anders overal zware investeringen doet om enige waterpartijen en–bronnen in de versteende dorpskommen aan te brengen,heeft men in Belseledorp een actieve historische‘levende’waterput zomaar‘gedood’en gedempt. De overheidsinstantie“Landschappen en Monumenten” suggereerde zelfs om de oude kerkhofmuur in ere te herstellen,terwijl men over de‘levende’waterput,blijkbaar ziende blind is gebleven. Jammer,gedane zaken,hebben geen keer,tenzij slapende honden gewekt worden en men‘eens’de bedolven put laat herrijzen als borrelend monument,met alle kosten vandien. Misschien is dit een kolfje naar de hand van de‘Werkgroep Water’van de Dorpsraad,voor wie blijkbaar deze pompput eveneens een verrassing is gebleken.Maar er zal wellicht nog veel water door de Belseelse beek stromen,vooraleer de dorpspomp haar oorspronkelijke activiteit bruisend kan hernemen ten dienste van mens en dier en eventueel van‘wassende vrouwen’in plaats,van pl….ssende mannen. Ter herinnering,nog even enige historiek:in het Reinaertnummer van april 1998,hebben wij vanuit de Amedee Verbruggenkring de op dat moment heel verkrotte dorpspomp beschreven als volgt: ……….“Zij,die jaren geleden,mens en dier zo overvloedig heeft gelaafd met onuitputtelijk heerlijk verfrissend sprankelend water. Zelfs de vermoeide paarden van de vijandelijke bezetter,dronken gulzig uit de door haar overvloedig gevulde arduinen drinkbakken,die in de verre geschiedenis ook dienst deden als wasbakken voor naarstige wassende dorpsvrouwen. Zij heeft veel meer verdiend,dan deze verkrotting,deze monumentale dorpspomp anno 1858(ouder dan het gemeentehuis)”……. Tevens geloven wij er stellig in dat deze dorpspomp zelfs opnieuw operationeel kan worden gemaakt. Trouwens wij herinneren ons nog dat in de vroege jaren’70,de dorpspomp nog stromend actief is geweest tijdens een waterproef van het Klokkenlappersfestival”van de K.W.B. Meteen werd een schrijven gericht aan het schepencollege,om dringende en kundige restauratiewerken uit te voeren aan dit monument,niet alleen uit veiligheidsredenen maar ook omwille van esthetische,toeristische en historische waarden. Eureka! In 2001 werd de arduinen romp van de dorpspomp uiterlijk gerestaureerd. Meteen werd ze gedevalueerd van levendig instrument tot dode monument. “t Is een buik zonder ingewanden” of net een“cafézonder bier” formuleerden wij het. “De oude verkommerde buurvrouw is in ere hersteld,maar ze zal nooit meer de dorstigen laven” schreven wij toen. Helaas! Dit werd andermaal bevestigd!