Nooit gedacht,dat het koninklijk bezoek aan onze stad van 2 september 2005,de inspiratiebron zou zijn van deze Vrije Teugel,maar in een harmonisch samenspel met mijn nostalgische microbe,kan het bijna niet anders. Verre van enig symptoom van royalisme te vertonen,voel ik toch ergens enige sympathie voor koning Albert,omwille van een persoonlijke ontmoeting met hem destijds als‘Prins Albert’,waarbij hij mij bijna een‘prinselijke titel’toekende.(zie foto). Wij schrijven 30 januari 1976. Als prinselijke ambassadeur van Buitenlandse Handel,vergezeld door de provinciegouverneur Dhr. De Kinder,burgemeesteres Mw. Stoop-Moens en andere hoge ambtenaren,bracht Prins Albert een officieel bezoek aan de ondertussen teloor gegane fabrieken Manta te Waasmunster. Dit naar aanleiding van de vereremerking van verschillende verdienstelijke directieleden,met als kers op de taart de toekenning van het ereteken van“Commandeur in de Kroonorde” aan de grote‘patron’de heer Henri de Lovinfosse. De protocollaire plechtigheid werd voorafgegaan door een begeleide rondleiding van het hoge gezelschap,samen met de syndicale delegatie van ondernemingsraad,doorheen de diverse werkplaatsen van de fabriek. Samen met de afdelingsverantwoordelijken,kreeg ik als syndicaal hoofdgedelegeerde,de opdracht de Prins zoveel mogelijk te informeren en aan‘de praat’te houden tijdens de rondleiding,zodat hij niet de kans kreeg achterom te kijken. Alle poorten en deuren van de sterk verouderde en stofferige fabrieksgangen waren immers keurig opgesmukt en geschilderd in de‘staprichting’,terwijl de achterkanten ervan,totaal verkommerd en verroest waren gebleven. Derhalve onderhield ik mij menigmaal met zijn Hoogheid de Prins. Het ging ondermeer over ons pronkstuk de bekende dekens“Sole Mio”. Ik vertelde hem(als mop),dat Manta bij het promoten en het lanceren van Sole Mio de slogan hanteerde“Wie onder dit deken slaapt,blijft kinderloos’! “Natuurlijk”,voegde ik eraan toe,“naderhand viel dit faliekant uit. Er kwamen klachten en zelfs processen-verbaal vanwege‘gezegende koppels’”. “Geen nood” vertelde ik verder,“Manta” won al die processen op basis van“Wie onder dit deken“slààpt””! Proestend van het lachen gaf hij mij de titel:“U bent een komiek”! Hopelijk bedoelde hij‘humorist’.. –“Ja”,lachte mevrouw de burgemeesteres mede,“zijn vader-koster was ook een schavuit!” Kennelijk had de prins enigszins moeite met dat woord,maar hij redde zich door aan mij te vragen:“Mijnheer,hoeveel kinderen heeft U”? -“Drie Monseigneur”,zei ik met een tikkeltje fierheid,“voorlopig,” voegde ik eraan toe. –“Ik heb er ook drie,mijnheer,” antwoordde de prins lachend,blijkbaar met een verrassend verdacht ondeugend knipoogje……. Ondertussen weet ik‘nu’waarom. Als toemaatje voegde ik eraan toe dat Manta nadien zijn slogan heeft gewijzigd in“’Alléén’onder dit deken blijf je kinderloos”. –‘Maar enfin”! repliceerde hij,terwijl hij weer geamuseerd lachte. Voor de dubbele poort van de‘jacquardweverij’zeiéén van de directieleden,van franstalige origine,tot het gezelschap:“Ik zal hier de uitleg geven,want daarbinnen is te veel lawaai,daar staan immers de‘wevenaren’,uiteraard doelend op de wevers. Later aangekomen op de‘stille’afdeling‘afwerking’met uitsluitend vrouwelijk personeel,gaf ik komisch als toelichting:“Hier staan de“weduwen”,zinspelend op de‘weduwnaren’van daareven. -“Hier werken inderdaad allemaal vrouwen”,beaamde de prins. Na de vereremerkingen en de diverse toespraken,kreeg de prins als geschenk het allereerste‘sneeuwwitte’Sole Mio-deken met de grootste afmeting 2.35m/2.60m in een hagelwitte doos met romantisch nachtelijke gouden sterren erop. Uiteraard eindigde deze prinselijke dag met een bijna koninklijk banket,waarop ook onze delegatie‘aanlag’. De prins werd aan de rechterzijde geflankeerd door onze gelauwerde‘commandateur’Henri de Lovinfosse. Duidelijk keken beiden op een bepaald ogenblik in mijn richting. Wellicht heeft onze‘patron’wel een gedetailleerde foto van mij gemaakt,erbij vertellend dat ik jaarlijks de Manta-Sint speelde. Hierbij werd hartelijk gelachen. Gelukkig maar! Enkele dagen later ontving Manta een fax vanwege het Koninklijk Paleis met het verzoek of het niet mogelijk was het deken doormidden te knippen en af te werken in tweeéénpersoonsdekens. Loyaal(of is het royaal?)werden er prompt twee maagdelijk-witte dekens van 1.50m/2.00m. supplementair door een Manta-chauffeur‘ten paleize’afgeleverd. Vergeet ondertussen niet:“Wie onder Sole Mio‘slààpt’,blijft kinderloos! …..Of nog beter. “Alléén onder dit deken blijf je kinderloos”! Maar helaas,ze worden niet meer gemaakt,die schitterende SOLE MIO’s. De kindjes?......... Gelukkig nog wel! Wel te rusten en droom prinselijk!