Na Tsjechiëen Slovakije wijst Montenegro ons de weg AVK-Belsele geeft deze oproep als 11-juli-boodschap mee. Op 21 mei 2006 schreef Montenegro geschiedenis. Gesteund door hun politieke leiders hebben 55,5%van de 680.000 Montenegrijnen gekozen voor onafhankelijkheid omdat ze het nut niet zien van de statenunie met Servië. Het aantal soevereine staten in de wereld komt hiermee op 193. Proficiat,het is hen gegund. Weldra volgt wellicht ook nog Kosovo. Geen Belgisch politicus of politiek correct denkende observator heeft deze gang van zaken bekritiseerd of in vraag gesteld. Geen vragen naar de economische leefbaarheid,geen bedenkingen over de culturele of etnische verschraling,geen treurnis om het einde van een sociale solidariteit. Alleen Vlaanderen zou niet op eigen benen kunnen staan en zou door het wegvallen van de Belgische“meerwaarde” cultureel,sociaal en economisch tot de ondergang gedoemd zijn. Steeds meer Vlamingen doorzien deze leugen die slechts is ingegeven door de hang van sommigen naar status-quo en naar het vrijwaren van de eigen macht en profijtjes binnen de Belgische nomenclatuur. Maar waar blijven onze Vlaamse politieke leiders? Vandaag zouden zij er moeten staan om als verantwoordelijke en visionaire leiders ook de Vlamingen te wijzen op de meerwaarde van kleinere staten en op de voordelen van directe democratie en rechtstreekse vertegenwoordiging van die kleinere staten in de wereld. Net nu ze de weg moeten wijzen,beweren een aantal Vlaamse politici dat er in elk geval niet mag worden geraakt aan de Belgische statenunie. Daarom moeten alle Vlaamse politici,ook in de Vlaamsnationale partijen,nu meer dan ooit hun verschillen opzij zetten en een gemeenschappelijke strategie ontvouwen die leidt naar een onafhankelijk Vlaanderen. De Vlaming,die het eeuwige getreuzel,het voortdurende gekibbel en de steeds weer gemiste kansen beu is,ziet het gemeenschappelijk doel duidelijk voor ogen:meer welvaart en welzijn via een onafhankelijk Vlaanderen. Het verschil tussen de Vlaamse partijen zit hem vooral in de strategie en de te volgen weg naar die onafhankelijkheid:stap voor stap of erop-en-erover. Met een beetje goede wil,vertrouwen en godsvrede moet dit verschil kunnen worden overbrugd. Een meerderheidspartij regeert en maakt er vandaag het beste van,zonder de toekomst echter in gevaar te brengen. Een oppositiepartij kritiseert en houdt de blik voornamelijk op de toekomst,zonder de verworvenheden van vandaag in gevaar te brengen. Dat is eendracht en die maakt macht. Politieke macht die verbreedt naar alle Vlaamse partijen. Wij roepen dan ook alle Vlaamse politici op een voorbeeld te nemen aan Montenegro en zijn visionaire politici. Zet de geschillen opzij,concentreer u op de gemeenschappelijke toekomst:een onafhankelijk Vlaanderen. Eens onafhankelijk zal de democratie Vlaanderen verder kleuren. Niet op zijn Belgisch,naast de lijntjes,maar met de nodige Vlaamse nestwarmte en een blik op de wereld. Rita De Bont,Gui Celen,Guido Naets,Marc Platel,Eric Ponette,Herman Suykerbuyk,Matthias Storme,Eric Suy,Bruno Valkeniers,Jan Van Malderen