Het doet altijd deugd achteraf te vernemen dat ons‘teugeltje’gelezen wordt. Af en toe hoor je zelfs wel eens“’t was weer goed hé”! Dit laatste weten wij natuurlijk niet,alhoewel wij het durven hopen. Laten wij er maar voor bidden….Nu meer dan ooit,want als trouwe kerkganger weet ik dat het parochiaal thema dit jaar luidt“Het Jaar van het Gebed”! In koeien van letters werd deze slogan met kopspeldjes aangebracht op een witte spandoek,tijdens de starteucharistieviering van september. Als voorzitter van de K.B.G. (letterlijk tussen haakjes een schitterende Christelijke Beweging van Gepensioneerden) ,mocht ik zelfséén letter aanbrengen,de eerste‘A’van het‘Jaar’. Het grote paneel“Het Jaar van het Gebed” werd opgesteld voor het altaar. Alsof er de duivel mee gemoeid was,bij het automatisch maken van het klassieke kruisteken‘met het wijwater’bij het verlaten van de kerk,flitste een schalkse idee door mijn‘Reynaertbrein’. Heimelijk lachend en reeds genietend van de broedende frats,toog ik naar‘De Oude Zwaan’om mijn klassieke kaartje te gaan leggen. Onverbeterlijke babbelaar dat ik ben,kon ik weer mijn eigen kwaad niet verzwijgen,waardoor mijn duivels plannetje achteraf in duigen is gevallen. Tussen pot en kaarten,vertelde ik mijn ondeugende ingeving. Eén van de volgende dagen zou ik stiekem in de kerk sluipen en de twee eerste letters van‘(Ge)bed’wegplukken. “Dat durfde gij niet” repliceerdeéén van mijn toehoorders. “Wedden”? Hij durfde niet. Jammer,iemand moet mijn heimelijke operatie verklikt hebben. Het was vermoedelijk aan de oren gekomen van de parochieverantwoordelijken,want enige dagen later,hing het doek heel hoog opgehangen in het koor. Onbereikbaar,zelfs voor een sluwe vos. Achteraf is er wel de‘T’van‘het’spontaan naar beneden getuimeld. Gemakshalve heeft men nu de spandoek aan de balestrade van het hoogzaal op gehangen. Spijtig wéér veel te hoog. Of ik dit jaar nu meer ga bidden? Misschien wel. Nochtans moet ik ergens,ik weet niet waar,een enorm groot positief gebedssaldo staan hebben. Gebeden,dat ik al gedaan heb? Als kosterszoon ben ik meerdere jaren misdienaar geweest. Tijdens de missen,lof en vespers,kruiswegen e.d. heb ik meer dan mijn best gedaan,zelfs in het Latijn waar ik niets van begreep(nu nog niet). Bovendien was ik bij het knapenkoor en als zingen,dubbel bidden is? Als kind werd er thuis daarenboven elke avond de rozenkrans gebeden,afwisselend‘de vijf droeve,glorieuze en blijde mysteries’. Gezellig was dit wel rond de Leuvense stoof,waarvan alleen de rood gloeiende pot voor het rood gedempte sfeervolle licht zorgde. Om onze devotie nog aan te wakkeren strooide mijn vader een greepje uit de kerk‘gegapte’wierook op de hete stoofplaat,waarbij zich een bijna heilige geur verspreidde. Dezelfde wierook werd ook wel aangewend ter verdrijving van de onaangename geuren van de door ons bevuilde flanellen’pisdoeken’. Eén van de terugkerende intenties was hierbij‘opdat wij brave kinderen mochten zijn en later goede mensen zouden mogen worden’. Of die gebeden verhoord zijn? Gedeeltelijk blijkbaar wel. Eén van mijn broers is pater Passionist geworden en‘speelt’nu reeds vijfendertig jaar pastoor in een dorpje in het prachtige Allgäu-Beieren. Wat mij betreft? De Heilige Rita kan het weten,zij is immers de patrones van de‘hopeloze gevallen’. In ieder geval hoop ik dat mijn resem gebeden wel degelijk geregistreerd zijn in de prehistorische hemelse computer. Eigenlijk zou ik niet in de plaats willen zijn van die hemelse ambtenaar die al die intenties bij de gepaste heilige moet kanaliseren. En welke opdrachten krijgt die man soms te incasseren? Zo is er mijéén onmogelijke‘aanroeping’bijgebleven die ik nooit zal vergeten. Tijdens de oorlogsjaren mochten wij als kind iedere vrijdagavond met een aluminium kannetje om een paar litertjes dure melk bij een bevriende boer,wat zeker een voorrecht was. Als tegenprestatie,‘mocht’die landbouwer regelmatig onze beerput komen uithalen,wat een hele operatie betekende. Aangekomen in het portaaltje van de landbouwerswoning,hoorden wij dat ze juist de paternoster aan het bidden waren. Beleefdheidshalve wachtten wij tot het einde en wij hoorden de vader het laatste tientje aankondigen:“het laatste tientje gaan we lezen opdat de oorlog nog lang zou mogen duren”.! Welke heilige hiervoor aanroepen werd? Ik zou het niet weten! Heilige Adolfius misschien? Stiekem heb ik ook wel gebeden voor de Heilige Apollonia,enkel als ik vliegende tandpijn had. Ook al niet meer nodig,al mijn mondmeubelen zijn ondertussen geplukt,uitgezonderd mijn‘biertand’en die wordt regelmatig gespoeld,met Palm nog wel. Trouwens indien die tand mij nog enig leed zou bezorgen,kom ik wel terecht bij mijn eigen patroonheilige Arnoldus,tevens‘patroonheilige van de brouwers’. Sommigen van mijn vrienden waren aanbidders van Sint-Jozef met een moderne versie van aanroeping“Heilige Jozef,Gij die vader geworden bent zonder te zondigen,leer ons zondigen zonder vader te worden”. Niets voor mij. Daarvoor vond ik vader worden te zalig. Wel aanroep ik nu wel de heilige Jozef soms,maar dan eerder als“Patroon van de Goede Dood”. Met weinigen zijn ze wellicht die nog nooit gebeden hebben. Meestal in tijd van nood. Daarom vind ik het persoonlijk een goed thema“Het Jaar van het Gebed”. Zeker een aanrader! Zorg er misschien voor dat je elke dag kunt zeggen:“Vandaag heb ik meer gebeden,dan geleden”! Het is jullie van harte gegund! En je kunt er zelf iets aan doen!